Małgorzata Bogdan

Wraz ze specjalistami A. Weinsteinem, A., W.J. Su, R. Foygel Barberem i E.J. Candesem znalazła nową efektywną procedurę selekcji zmiennych w zagadnieniach wysokowymiarowej regresji liniowej opartej na klasyfikacji cech przy pomocy lp-regularyzowanego estymatora oraz Modelu-X w celu kontroli fałszywych odkryć. Wtym celu rozwinięto teorię AMP do badania parowania pomiędzy oryginalnymi zmiennymi i ich podróbkami.

Wyniki opublikowano w pracy

Weinstein A., Su W.J., Bogdan , Foygel Barber R., Candes E.J.
A power analysis for model-X knockoffs with lp-regularized statistics
Ann. Stat., 2023, 51, 1005-1029.

Piotr Borodulin-Nadzieja

Wraz ze specjalistą D. Sobotą analizował nazwy na ultrafiltry na algebrze Boole’a w modelu random jako homomorfizmy z tejże algebry w algebrę miarową. Uogólnił twierdzenie Dowa i Fremlina mówiące o tym, że algebra Boole’a starych podzbiorów liczb naturalnych w rozszerzeniu random jest Efimova (tzn. jej przestrzeń Stone’a nie zawiera nietrywialnych ciągów zbieżnych) na język ciągów homomorfizmów między algebrami Boole’a. Ponadto pokazał, że w klasycznym modelu random istnieje P-miara (czyli obiekt będący pewnym uogólnieniem P-punktu). Wynik ten dał częściowe rozwiązanie problemu istnienia P-punktu w modelu random.
Wyniki opublikowano w pracach

1. Borodulin-Nadzieja , Sobota
   On sequences of homomorphisms into measure algebras and the Efimov problem J. Symb. Log., 2023, 88, 191-218.
2. Borodulin-Nadzieja , Sobota
   There is a P-measure in the random model Fundam. Math., 2023, 262, 235-257.

Dariusz Buraczewski

Profesor Dariusz Buraczewski, wybitny matematyk, osiągnął znaczące sukcesy naukowe w dziedzinie rachunku prawdopodobieństwa i analizy harmonicznej. Jego badania przyczyniły się do rozwoju tych obszarów wiedzy i zyskały uznanie w środowisku naukowym.
W pracach zgłoszonych do Nagrody Rektora, profesor Buraczewski rozwinął szereg przełomowych technik umożliwiających badanie asymptotycznych własności ważnych i intensywnie badanych przez środowisko probabilistów obiektów losowych. Uzyskane wyniki zostały już zauważone przez środowisko, owocując kilkunastoma cytowaniami, co w tak krótkim czasie jest znakomitym wynikiem w dyscyplinie matematyka.
W artykule z G. Alsmeyerem i S. Brofferio, opublikowanym w prestiżowym czasopiśmie Annals of Applied Probability, uzyskał przełomowe wyniki w badaniu asymptotycznych własności miar stacjonarnych dla asymptotycznie liniowych losowych systemów iteracyjnych. Zagadnienia te grają fundamentalną rolę w analizie otwartych problemów w wielu działach “applied probability”, na przykład w teorii kolejek, ekonometrii, matematyce finansowej, dynamice populacji. Rozwinięta teoria pozwoliła także na uogólnienie klasycznego w teorii odnowy twierdzenia Goldiego.
W pracy z C. Dongiem, A. Iksanovem i A. Marynychem udowodnił szereg twierdzeń granicznych, w tym funkcjonalne centralne twierdzenie graniczne i prawo iterowanego logarytmu dla losowych szeregów Dirichleta. Szeregi te mają fundamentalne zastosowanie w różnych działach matematyki, łącząc teorię liczb, kombinatorykę, teorię prawdopodobieństwa i analizę matematyczną.
W artykule z P. Dyszewskim i A. Marynychem znalazł warunki istnienia i zanalizował asymptotyczne zachowanie rozwiązań równań typu kinetycznego. W pracy tej wprowadzone zostało nowatorskie narzędzie probabilistyczne do analizy stochastycznych równań różniczkowych, które są podstawą wielu ważnych modeli fizycznych opisywanych równaniami typu Bolzmanna.

W pracy z E. Damek, opublikowanej w prestiżowym czasopiśmie Bernoulli,
zbadał asymptotyczne własności procesu gałązkowego w losowym środowisku w sytuacji nadkrytycznej. Używając zaawansowanych technik Fourierowskich, otrzymał szereg nowych i ważnych wyników, zawierających między innymi centralne twierdzenie graniczne oraz rozwinięcie Edgewortha.
Ponadto, w pracy z P. Dyszewskim dla rodziny procesów gałązkowych w losowym środowisku znalazł dokładną asymptotykę typu wielkich odchyleń dla pierwszego momentu przejścia i wielkości populacji.

Jarosław Byrka

Profesor Jarosław Byrka jest niesamowicie aktywny naukowo, a ostatnie dwa lata były dla niego bardzo dobrym okresem. Tak w 2023 jak i w 2024 udało mu się opublikować prace na konferencji FOCS, prawdopodobnie najbardziej konkurencyjnej konferencji z teorii informatyki. Ponadto, również w 2024, miał dwie prace na bardzo dobrej konferencji ICALP.

Krzysztof Dębicki

Wraz ze specjalistami E. Hashorvą, P. Liu, Z. Michną, K Bisewskim i N. Kriukovem zbadali asymptotyki ważnych w teorii ruiny funkcjonałów od procesów gaussowskich. Rozwinięta teoria, łącząca asymptotyczne własności rozkładu supremum i czasu przebywania procesu stochastycznego nad wysoką barierą pozwoliła na uzyskanie ogólnego twierdzenia o dokładnej asymptotyce ogona rozkładu czasu przebywania nad barierą dla szerokiej klasy procesów stochastycznych. Ponadto uzyskano pierwsze w literaturze dokładne asymptotyki dla wielowymiarowych zagadnień wejścia do górnego orthanta przez skorelowane procesy gaussowskie z dryfem. Wyniki opublikowano w pracach

1. Bisewski K., Dębicki , Kriukov N. Simultaneous ruin probability for multivariate Gaussian risk model Stoch. Process. Their Appl., 2023, 160, 386-408.
2. Dębicki , Hashorva , Liu , Michna Sojourn times of Gaussian and related random fields ALEA-Latin Am. J. Probab. Math., 2023, 20, 249-289.

Piotr Dyszewski

Wraz ze specjalistami N. Gantert i T. Höfelsauerem zanalizował gałązkowe błądzenia losowe w trudnym i mało zbadanym w literaturze przypadku, gdy rozkład wielkości skoków nie ma skończonych momentów wykładniczych. W ramach wyprowadzonej teorii udowodniono nowe, znacznie mocniejsze niż w literaturze twierdzenia graniczne pozwalające na szczegółowy opis asymptotycznego zachowania położenia skrajnej prawej cząstki.
Wyniki opublikowano w pracy

Dyszewski , Gantert N., Höfelsauer T. The maximum of a branching random walk with stretched exponential tails. Ann. Inst. Henri Poincare-Probab. Stat., 2023, 59, 539-562.

Paweł Gawrychowski

Profesor Paweł Gawrychowski jest niesamowicie aktywny naukowo i od wielu lat jest najwięcej i najlepiej publikującym pracownikiem Instytutu Informatyki. Na przykład, w roku 2023 opublikował pracę w bardzo prestiżowym Journal of the ACM. W samym roku 2024 opublikował już 8 prac, w tym na bardzo dobrej konferencji ICALP.

Jakub Gogolok

Uzyskał ważne wyniki w teorii modeli ciał. Wykazał, że ciała z różniczkowania Frobeniusa, które są egzystencjalnie domknięte można zaksjomatyzować za poimocą tak zwanych aksjomatów Wood. Rozwinięcie teorii tej pozwoliło na wykazanie, że duża klasa egzystencjalnie domkniętych ciał z operatorami eliminuje kwantyfikatory, czyli że każdy podzbiór, który jest definiowalny, można zdefiniować za pomocą układu równań i nierówności.

Wyniki opublikowano w pracy
Gogolok J. Model theory of derivations of the Frobenius map revisited J. Symb. Log., 2023, 88, 1213-1229.

Artur Jeż

Profesor Artur Jeż od lat znajduje się w czołówce najlepiej publikujących pracowników Instututu Informatyki. Zdumiewająca jest szerokość spektrum tematycznego konferencji na które posyła swoje prace. Na przykład w roku 2024 opubliował pracę na POPL, najważniejszej konferencji poświęconej językom programowania, czyli tematyce o zainteresowanie którą nikt wcześniej profesora Jeża nie podejrzewał.

Emanuel Kieroński

Profesor Emanuel Kieroński systematycznie pracuje naukowo, i systematycznie publikuje, na poziomie znacznie przekraczającym średnią w Instytucie Informatyki. W 2024 opublikował pracę na konferencji LICS. Jest to najbardziej konkurencyjna konferencja na jaką można posłać pracę z tematyki jaką profesor Kieroński się zajmuje, to znaczy z logicznych podstaw informatyki.

Piotr Kowalski

Wraz ze specjalistą D.M. Hoffmannem dowiedli istnienia modelowego stowarzyszenia dla teorii ciał z działaniem dowolnego ustalonego skończonego schematu grupowego. Wyniki te umożliwiły zbadanie własności teorii ciał rozdzielczo domkniętych oraz uogólniły teorię dotyczącą obciętych iteracyjnych pochodnych Hassego-Schmidta oraz działań Galois.

Wyniki opublikowano w pracy
Hoffmann D. M., Kowalski Model theory of fields with finite group scheme actions. J. Symb. Log., 2023, 88, 1443-1468.

Krzysztof Krupiński

Wraz ze specjalistami A. Chernikovem, E. Hrushovskim, A. Kruckmanem, S. Moconją, A. Pillayem i N. Ramseyem, zbadali miary w kontekście teorii prostych oraz teorii małych. Dla grupy definiowalnej w teorii prostej nie były znane do tej pory żadne ogólne metody konstruowania miar, ani nie był znany żaden przykład takiej grupy, która nie jest definiowalnie średniowalna. Ten problem znany był w środowisku teoriomodelowym od co najmniej 10 lat. W pracy rozwiązano go rozwijając ogólną teorię definiowalnych paradoksalnych rozkładów. Uzyskano też nowy dowód znanego twierdzenia, że grupy stabilne są definiowalnie średniowalne oraz rozwiązano problem dotyczący miar w teoriach prostych polegający na konstrukcji grupy definiowalnej w teorii prostej z formułą nieforkującą nad zbiorem pustym, która ma miarę zero dla każdej niezmienniczej, globalnej miary Keislera.

Wyniki opublikowano w pracy

Chernikov A., Hrushovski E., Kruckman A., Krupiński , Moconja S., Pillay ,
Ramsey N. Invariant measures in simple and in small theories J. Math. Log., 2023, 23, 1-32.

Maciej Kucharski i Błażej Wróbel

Udowodnili, że dla p>=2 norma lp (Zd) dyskretnej diadycznej funkcji maksymalnej wzdłuż sfer Eukildesowych ma oszacowania niezależne od wymiaru d. Wyniki te w istotny sposób łączą analizę harmoniczną z analityczną teorią liczb. Ważną częścią uzyskanych wyników jest wzór asymptotyczny w problemie Waringa dla kwadratów z niezależnym od wymiaru błędem multiplikatywnym.

Wyniki opublikowano w pracy
Kucharski M. T., Wróbel A dimension-free estimate on L2 for the maximal Riesz transform in terms of the Riesz transform. Math. Ann., 2023, 386, 1017-1039.

Anna Wysoczańska-Kula

Wraz ze specjalistami Franzem, Lindsayem i Skeidem zbadali własności nieprzemiennych odpowiedników klasycznych procesów Levy’ego zdefiniowanych na grupach kwantowych. Udowodnili istnienie rozkładu dla generatorów procesów Levy’ego na SU_q(N) i U_q(N), przedłużając klasyczną teorię generatorów dla procesów Levy’ego na grupy kwantowe. Otrzymane wyniki zawierają także parametryzację takich generatorów oraz pokazują, że całkowicie niegaussowskie generatory są granicami nieprzemiennych procesów Poissona.

Wyniki opublikowano w pracy
Franz , Wysoczańska-Kula , Lindsay J.M., Skeide M. Hunt’s formula for SUq(N) and Uq(N). Indiana University Mathematics Journal, 2023, 72, 1717-1748.

Grzegorz Plebanek

Wraz ze specjalistą A.Salguero-Alarcónem rozwiązał problem, który był stawiany przynajmniej od 50 lat przez znanych specjalistów: czy dopełnialna podprzestrzeń przestrzeni Banacha postaci C(K) musi być izomorficzna z przestrzenią funkcji ciągłych. Znaleziona konstrukcja kontrprzykładu dokonuje się przez indukcję pozaskonczoną wymagającą sporo technikaliów, które umożliwiły przeprowadzenie dowodu bez zakładania dodatkowych aksjomatów.

Wyniki opublikowano w pracy
Plebanek G., Alarcón A.S. The complemented subspace problem for C(K)-spaces: a counterexample. Adv. Math., 2023, 426, 1-20.

Mateusz Staniak

Wraz z grupą współpracowników rozwinął metodologię MSstats do analizy danych ze spektrometrii masowej, projektując nową implementację dopasowaną do pracy z dużymi zbiorami danych [2]. Zaproponowane zmiany pozwoliły usprawnić pracę z danymi o zróżnicowanych planach eksperymentów (dane bez znakowania izobarycznego, ze znakowaniem TMT [1], dotyczące modyfikacji potranslacyjnych) oraz pomogły w stworzeniu interaktywnego interfejsu graficznego [3].

Wyniki opublikowano w pracach

1. Huang T., Staniak M., Leprevost F., Figueroa-Navedo A.M., Ivanov A.R.,
   Nesvizhskii A.I., Choi M., Vitek O. Statistical detection of differentially abundant proteins in experiments with repeated measures designs and isobaric labeling J. Proteome Res., 2023, 22, 2641-2659.
2. Kohler D., Staniak M., Tsai T.-H., Huang T., Shulman N., Bernhardt O.M.,
   MacLean B.X., Nesvizhskii A.I., Reiter L., Sabido E., Choi M., Vitek O.MSstats version 4.0: statistical analyses of quantitative mass spectrometry-based proteomic experiments with chromatography-based quantification at scale J. Proteome Res., 2023, 22, 1466-1482.

3. Kohler D., Kaza M., Pasi C., Huang T., Staniak M., Mohandas D., Sabido
   E., Choi M., Vitek O. MSstatsShiny: a GUI for versatile, scalable, and reproducible statistical analyses of quantitative proteomic experiments J. Proteome Res., 2023, 22, 551-556.

Marek Adamczyk

Doktor Marek Adamczyk był motorem synegicznych działań angażujących grupę studentów z Instytutu Informatyki w merytoryczne przygotowanie Olimpiady Sztucznej Inteligencji oraz w przygotowanie uczestników i laureatów tej olimpiady do Międzynarodowej Olimpiady Sztucznej Inteligencji. Działania takie służą  jakości w kształceniu na kierunku Informatyka z jednej strony dostarczając nowego wyzwania  naszym aktualnym studentom, z drugiej zaś strony kontrybuując do przygotowania przyszłych studentów.

Podobne działania są częścią tradycji Instytutu Informatyki i są od lat prowadzone przez profesora Krzysztofa Lorysia i zbudowaną przez niego grupę w kontekście kształcenia algorytmicznego, Olimpiady Informatycznej i innych zawodów programistycznych. Doktor Marek Adamczyk z wielką energią przeniósł ten model do kontekstu kształcenia w zakresie sztucznej inteligencji i (nowo utworzonej) Olimpiady Sztucznej Inteligencji.

Tomasz Elsner

Przygotowanie materiałów dydaktycznych do nauczania przedmiotów Algebra liniowa 1 i Algebra liniowa 2 w oparciu o prezentacje komputerowe, stanowiące przykład wykorzystania nowych technologii do lepszego zobrazowania pojęć i metod matematyki teoretycznej i promujące łączenie tradycyjnych metod nauczania z nowymi technologiami w dydaktyce akademickiej.

Jan Kraszewski

Umiejętne wdrażanie najlepszych studentów początkowych semestrów w zaawansowaną tematykę teoriomnogościową, poprzez prezentowanie najnowszych osiągnięć w tej dziedzinie i zacieśnianie relacji między badaniami naukowymi a dydaktyką.

Krzysztof Loryś

Profesor Krzysztof Loryś nieustannie, od wielu lat, pozostaje  motorem synergicznych działań angażujących (stale zmieniającą się) grupę studentów z Instytutu Informatyki w merytoryczne przygotowanie przeróżnych zawodów programistycznych oraz w przygotowanie uczniów szkół średnich do udziału w takich zawodach.  Działania takie służą  jakości w kształceniu na kierunku Informatyka z jednej strony dostarczając nowego wyzwania  naszym aktualnym studentom, z drugiej zaś strony kontrybuując do przygotowania przyszłych studentów.

Andrzej Raczyński

Opracowanie nowej koncepcji nauczania przedmiotu Modelowanie deterministyczne w oparciu o komputerową analizę rozwiązań równań różniczkowych oraz wykorzystanie systemu Moodle, stanowiące przykład użycia nowych technologii do lepszej prezentacji problemów matematycznych i promujące łączenie tradycyjnych metod nauczania z nowymi technologiami w dydaktyce akademickiej.

Paweł Rychlikowski

Dr Paweł Rychlikowski jest jednym z motorów procesu przenoszenia środka ciężkości studiów informatycznych na UWr w kierunku nowoczesnych zagadnień związanych ze sztuczną inteligencją. Prowadzi mnóstwo przedmiotów związanych ze sztuczną inteligencją, i cieszy się ogromną sympatią studentów. Jest obecnie najlepiej ocenianym przez studentów nauczycielem akademickim w Instytucie Informatyki.

Piotr Wnuk-Lipiński

Profesor  Piotr Lipiński  jest w tej chwili jedynym samodzielnym pracownikiem naukowym w Instutucie Informatyki specjalizującym się w sztucznej inteligencji i wziął na siebie obowiązki wynikające z potrzeby gwałtownego rozwoju kadry w tym obszarze. Jest w tej chwili opiekunem naukowym siedmiorga doktorantów, z którymi intensywnie pracuje i których rozwój naukowy daje powody do optymizmu.

Liudmyla Zaitseva

Promotorstwo pracy licencjackiej, która uzyskała pierwszą nagrodę w konkursie na najlepszą pracę licencjacką, organizowanym przez Wydział Matematyki i Informatyki we współpracy z Allianz Quantitative Analitycs.

Małgorzata Biernacka

Doktor Małgorzata Biernacka  pełniła w poprzedniej kadencji, i dalej pełni,  funkcję prodziekana Wydziału Matematyki i Informatyki ds. Studiów Informatycznych, angażując się w tę pracę w stopniu  znacznie przekraczającym formalny wymiar obowiązków wynikających z pełnienia tej funkcji.

Jacek Dziubański

Wieloletni kierownik studiów doktoranckich w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego i twórca Kolegium Doktorskiego Matematyki na Uniwersytecie Wrocławskim.

Jan Kraszewski

Sprawowanie kompleksowej opieki nad studentami pierwszego roku na kierunku matematyka, w tym przygotowywanie aktualizowanego co roku „Przewodnika dla nowo przyjętych studentów matematyki”, pomagającego nowym studentom w przejściu z realiów szkolnych do środowiska akademickiego i stanowiącego ważny zestaw porad dotyczących efektywności nauki na studiach.

Michał Marcinkowski

Był jednym z głównych organizatorów Olimpiady Sztucznej Inteligencji. Z własnej inicjatywy przejął na siebie większość obowiązków organizacyjnych niezbędnych do jej realizacji, a aktualnie prowadzi przygotowania do drugiej edycji. Olimpiada jest ważnym elementem kształtowania wizerunku Wydziału jako ośrodka, gdzie prowadzone są badania naukowe oraz dydaktyka w zakresie sztucznej inteligencji.

Jan Otop

Profesor Jan Otop pełnił, w kadencji 2020-24 funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Informatyki ds. dydaktycznych. Jest to najbardziej obciążająca rola organizacyjna w Instytucie. Profesor Otop angażował się w pełnienie tej funkcji w stopniu  znacznie przekraczającym formalny wymiar obowiązków z niej wynikających.

Maciej Paluszyński

Zastępca dyrektora Instytutu Matematycznego ds. ogólnych wielu kadencji.

Piotr Wieczorek

Doktor Piotr Wieczorek przez kolejną kadencję pełni funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Informatyki ds wizerunku i rekrutacji. Jest w tej roli niezwykle aktywny, angażując się w tę pracę w stopniu  znacznie przekraczającym formalny wymiar obowiązków wynikających z pełnienia  funkcji.

Paweł Woźny

Profesor Paweł Woźny przez kolejną kadencję pełni funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Informatyki ds. naukowych, oraz jest zastępcą przewodniczącego Rady Dyscypliny Informatyka. Od 2022 jest członkiem uczelnianego zespołu ds utrzymania i rozwoju systemu Omega i istotnie angażuje się w zagadnienia związane z ewaluacją dyscyplin na UWr, w szczególności oczywiście dyscypliny Informatyka.

Anna Wysoczańska-Kula

Jest Przewodniczącą Zarządu Fundacji Matematyków Wrocławskich i w ramach pełnionej funkcji angażuje się w organizację licznych inicjatyw Fundacji, m.in. szeregu zajęć dla licealistów, konkursów dla młodzieży szkolnej. Fundacja pełni ważną rolę zarówno z punktu widzenia popularyzacji matematyki jak i zachęcania licealistów do podjęcia studiów matematycznych w Instytucie Matematycznym